WODOROSIARCZYN SODU DO CELÓW SPOŻYWCZYCH

( WODOROSIARCZYN ( IV ) SODU DO CELÓW SPOŻYWCZYCH )

Wymagania ogólne

Lekko żółta, przeźroczysta ciecz.

Zastosowanie

Wodorosiarczyn sodu jest wygodnym źródłem SO₂ często stosowanym zamiennie z takimi substancjami jak: siarczyn sodu, pirosiarczyn sodu, kwas siarkawy, ciekłe SO₂ jako roztwór jest bezpieczniejszy w transporcie i stosowaniu. Jest czynnikiem redukującym i posiada rozmaite zastosowania:
- jako środek konserwujący do pulp, przecierów owocowych i warzywnych, soków owocowych, dżemów, galaretek, suszonych owoców, żelatyny, cukru, win, piwa, octu, chrzanu, musztardy, itp.
- w przemyśle ziemniaczanym
Wyrób znajduje się w Wykazie substancji dodatkowych dozwolonych, dodawanych do środków spożywczych i używek (E 222) stanowiącym załącznik nr 1 do Zarządzenia Ministra Zdrowia z 27 grudnia 2000 r. w sprawie dopuszczalnych ilości w/w substancji, a także zanieczyszczeń, które mogą znajdować się w środkach spożywczych lub używkach. Wyrób spełnia wymagania tego Zarządzenia.

Właściwości fizykochemiczne

Wzór chemiczny	NaHSO₃
Masa molowa	104,07 g/mol
Gęstość w temp. 20°C	1,30 - 1,40 g/cm³
Rozkłada się z wydzieleniem SO₂
Dobrze rozpuszcza się w wodzie, trudno rozpuszczalny w alkoholu etylowym

Wymagania chemiczne

NaHSO₃	38 - 40 %
Siarczyn sodu (Na₂SO₃)	max. 2 %
Siarczan sodu (Na₂SO₄)	max. 2,5 %
Żelazo (Fe)	max. 5 mg/kg
Metale ciężkie (jako Pb)	max. 10 mg/kg
Arsen (As)	max. 0,5 mg/kg
Ołów (Pb)	max. 0,5 mg/kg
Selen (Se)	max. 1 mg/kg
Kadm (Cd)	max. 0,1 mg/kg
Rtęć (Hg)	max. 0,03 mg/kg
Cynk (Zn)	max. 1 mg/kg
pH	4,1 - 4,8

Przechowywanie

Przechowuje się w zbiornikach ze stali kwasoodpornej lub ze stali węglowej z wykładziną gumową oraz w pojemnikach z polietylenu.

Transport

Przewozi się w cysternach kolejowych, autocysternach lub pojemnikach polietylenowych. Można przewozić środkami transportu kolejowego lub drogowego. Klasyfikacja RID i ADR: Klasa 8/17 c.

PRZEPISY BEZPIECZEŃSTWA

Obchodzenie się z produktem

Przy pracy z wodorosiarczynem nosić okulary ochronne i rękawice gumowe szczególnie w przypadku dużych ilości. Nie przechowywać w jednym pomieszczeniu z kwasami i środkami utleniającymi.

Niebezpieczeństwa

Wodorosiarczyn sodowy jest średnio korodujący. Nie jest substancją toksyczną ani palną ale może rozkładać się w ogniu z wydzieleniem toksycznego SO₂.

Toksyczność

Wodorosiarczyn sodowy nie jest trucizną. Ogrzewany rozkłada się jednak z wydzieleniem trującego SO₂. Wydzielający się dwutlenek siarki jest drażniący dla oczu, nosa, skóry i układu oddechowego. W czasie wdychania powoduje podrażnienie dróg oddechowych, kaszel i duszności. W przypadku spożycia powoduje pieczenie przełyku i ust. Stężenie wyczuwalne SO₂ - 0,8 mg/m³, stężenie dopuszczalne SO₂ - 2 mg/m³.

Własności palne oraz zalecenia ppoż.

Jest niepalny. Pożary w obecności wodorosiarczynu sodowego można gasić wszelkimi środkami gaśniczymi.

Pierwsza pomoc

Oczy: przemyć natychmiast dużą ilością wody
Usta: płukać wodą, podać wodę lub mleko do picia
Skóra: spłukać wodą
Przy wdychaniu: poszkodowanego wynieść na świeże powietrze, zapewnić ciepło, nie stosować sztucznego oddychania. Zapewnić opiekę lekarską szczególnie gdy objawy nie ustępują.

Wyciek

W przypadku wycieku zabezpieczyć przed rozprzestrzenianiem się ziemią lub piaskiem. Rozcieńczyć wodą, spłukiwać wodą z dodatkiem sody lub wapna.